In de jaren dat wij ons huis in Munkfors hadden, namen we altijd de boot van Kiel naar Göteborg. Zodra we de boot opreden begon voor ons het vakantiegevoel. De tocht door Duitsland vonden we altijd vreselijk. Al die werkzaamheden en files. Het was elke keer maar de vraag of we op tijd bij de boot zouden zijn. Twee keer hebben we de boot echt bijna gemist. De eerste keer was in de winter. Vanwege de slechte weersvoorspellingen waren we al heel vroeg in de ochtend vertrokken. Er lag al een laag sneeuw op de snelwegen in Nederland en wij trokken het eerste spoor. Stapvoets wel te verstaan. Daar gingen de eerste uren van de reis al aan op. In Duitsland was het qua sneeuw toen gelukkig een stuk beter. De wegen waren geruimd, maar mensenlief wat was het druk. Na een hele dag voortsukkelen in de auto, reden we tenslotte de boot op. De tweede keer was in de zomer. Mijn schoonouders gingen voor het eerst mee naar Zweden. Ook nu weer waren we ruim op tijd vertrokken. Twee auto’s achter elkaar op naar Zweden. De reis liep voorspoedig dus namen we ruim de tijd voor een pauze. Dat was een vergissing. Het laatste stuk van de reis was een en al file ellende. Toen eindelijk op het laatste stukje we weer tempo konden maken hebben we keihard gereden om de boot te halen. We waren de laatste twee auto’s. We hadden de motor nog niet uitgezet of de klep ging dicht. Wat een stres. Al eens in Zweden geweest, of heb je daar een huisje? Hoe reizen jullie het liefst naar Zweden en wat zijn jullie ervaringen daarbij?
Fragment Verborgen littekens
Op het hoogste dek kijk ik toe hoe het enorme schip amper onder de brug door past, als het de haven van Göteborg nadert. Hoe dichterbij de kust, hoe zenuwachtiger ik word. Ik wip van mijn ene voet op de andere, in een poging de onrust die ik voel kwijt te raken. Wat ben ik hier in vredesnaam aan het doen? Waarom ben ik niet gewoon thuisgebleven in plaats van alles achter me te laten? Het dek lijkt te schommelen, mijn lijf tintelt. Rustig! Niet in paniek raken, commandeer ik mezelf. Ik schud mijn handen los en houd ze dan tegen mijn buik. Diep inademen en langzaam uit. Na een paar keer voel ik mijn buik uitzetten en vlak worden bij elke ademhaling. Langzaam verdwijnt het tintelende gevoel. Mijn hoofd wordt helder. Ik bijt m’n tanden op elkaar en bal mijn vuisten. Dit is je eigen keus. Jij wilde naar Zweden om je verleden uit te pluizen en het land te leren kennen waar je vandaan komt. Nu niet gaan lopen piepen. Heel bewust buig en strek ik mijn vingers, ontspan mijn schouders en maak me lang. Ik focus me op het magere plan voor de komende dagen. Ik wil naar Vara en Torp. Twee plaatsen waar Freya in haar jeugd heeft gewoond, volgens de informatie van pap en mam. Als ik daar te weten kom waar ze nu woont, is dat mijn volgende reisdoel.Het schip vaart de haven binnen. Nog voordat het heeft aangelegd, wordt er omgeroepen dat alle passagiers zich naar hun auto moeten begeven. Ik haal mijn bagage uit mijn hut en haast me naar het autodek. #Zweden, #stenaline #verborgenlittekens #scandinavie #yvonnekerstennl #boekenwurm
