Jaloers
Ik had die trut van een Amber nooit aan Marleen moeten voorstellen. Met brandende ogen staarde ik naar die twee. De manier waarop Marleen haar aankeek irriteerde me. Wanneer keek ze nog zo lief naar mij? Als mijn blik Amber kon doden, dan lag ze nu gestrekt op de grond. De angst Marleen te verliezen kneep mijn keel dicht. Deze reis had ons dichter bij elkaar moeten brengen, maar zo ging dat niet lukken.
Ik was Amber tegengekomen op het dek. Met haar ontwapenende glimlach was ze direct sympathiek overgekomen. Alle meiden uit ons groepje waren onder de indruk van haar.
‘Kom er gezellig bij,’ had Naomi geroepen.
‘Sluit je gerust bij ons aan, wij zorgen wel voor een vrolijke noot.’ De uitnodigende grijns op Janices gezicht was echt belachelijk geweest. Maar de waarderende blik in Marleens donkere ogen had me moeten waarschuwen.
Ik zag hoe ze samen souvenirtjes uitzochten. Marleen hield een foeilelijke trol in haar hand. Op blote voeten, met een half afgezakte broek keek hij lachend de wereld in. ‘Deze neem ik.’
‘Deze gaat met mij mee,’ antwoordde Amber. ‘Ze doet me denken aan m’n oma.’ Ze hield een heksachtig type met maar één tand in haar hand.
Een zure golf van jaloezie schoot door mijn slokdarm omhoog. Ik hoop dat jij later net zo’n lelijke trollenkop krijgt, wilde ik schreeuwen. In plaats daarvan liep ik het winkeltje uit.
Het toppunt was dat ze naast elkaar kropen in de bus terug naar het schip. Ik kon amper een grom binnenhouden toen ik tegenover het tweetal plaatsnam.
Ambers hoofd zakte op Marleens schouder, haar ogen vielen dicht. Ik klemde mijn kiezen op elkaar toen Marleen haar arm om Amber heen sloeg en haar dichter tegen zich aantrok.
‘Volgens mij heeft Amber vannacht niet zo goed geslapen,’ fluisterde ze.
Ik haalde mijn schouders op en keek de rest van de rit strak uit het raam.
De bus stopte in de haven. Marleen schudde aan Ambers schouder. ‘Amber, we zijn er.’
‘Zeker een drukke nacht gehad,’ plaagde Janice die met Naomi in het gangpad stond.
Amber wreef over haar stijve nek. ‘Mm, ik slaap in het begin nooit goed in een vreemd bed.’
‘Nou, ik wil wel in een vreemd bed wakker worden hoor,’ mengde Naomi zich in het gesprek.
‘Zo, en naast wie dan wel? Had je al iemand op het oog?’ vroeg Janice.
Naomi stak haar tong uit naar haar vriendin. ‘Nog niet. Vanavond ga ik kijken wat voor lekkers er op het schip rondloopt.’ Ze keek Janice ondeugend aan. ‘Doe je mee?’
‘Zeker wel, mannen scoren, altijd leuk,’ antwoordde Janice
Naomi draaide zich naar ons om. ‘Zien we elkaar vanavond in de Karaoke-bar?’
Natuurlijk bleek onze blonde schoonheid ook nog te kunnen zingen. Nadat Naomi en Janice als valse kraaien hadden staan krijsen, was Amber het podium opgeklommen. De reacties van de meiden was vreselijk overdreven.
‘Wauw Amber, dat was geweldig, ik heb gewoon kippenvel!’ kwijlde Naomi.
‘Je hebt me echt geraakt met je stem,’ deed Marleen er een schepje bovenop.
Ik sprong op. Mijn stoel wankelde. Ik ontweek Marleens blik. De wanhoop moet in mijn ogen te lezen zijn geweest.‘Even een drankje halen bij de bar.’ Met grote stappen beende ik naar de bar.‘Een rode wijn,’ bestelde ik kortaf. Mijn blik gleed door de zaal. Aan ons tafeltje boog Marleen zich naar Amber toe. Ze hielden elkaars hand vast. Het maakte me misselijk.
‘Uw wijn, mevrouw.’
‘Oh … ja, bedankt.’
Amber stond net op toen ik omkeek. Ze kwam mijn richting uit. Terwijl ze langs mij liep, knipoogde ze en zei: ‘Wat heb jij een lieve vriendin.’
Ik hapte naar adem. Het liefst had ik de wijn ter plekke in haar gezicht gesmeten. Ik dronk mijn glas in een teug leeg en liep naar Marleen. Met mijn handen plat op het tafeltje boog ik voorover. Ik stikte bijna van ingehouden woede. ‘Ik dacht dat je mijn vriendin was? Maar misschien moet je met haar een hut delen.’
Marleens ogen smeulden. ‘Als je zo doorgaat, doe ik dat misschien ook wel. Er komt al dagen geen positief woord uit jou.’
‘Ja, en hoe komt dat, denk jij?’ spuugde ik haar de woorden in het gezicht.
‘Geen idee, Chris.’ Ze keek me kil aan. ‘Jóuw houding is veranderd, niet de mijne.’
Het liefst had ik haar door elkaar gerammeld, haar toegeschreeuwd dat ik stikjaloers was op iedere vrouw naar wie zij keek en lachte, haar gezegd dat ik bang was haar kwijt te raken, maar ik kreeg geen woord over mijn lippen.
‘Weet je wat? Ik hoor het wel als je me kan vertellen waar dit op slaat.’ Ze stond op en liep de bar uit.
Ik had het verpest.
Doodmoe opende ik tegen de ochtend de deur van onze hut. ‘Marleen?’ Ik knipte het licht aan. De hut was verlaten. Die is natuurlijk bij Amber, dacht ik met dichtgeknepen keel. In het badkamertje plensde ik koud water in mijn gezicht en keek in de spiegel. Mijn spiegelbeeld staarde vertwijfeld terug. Je laat het er niet bij zitten, hoor je me. Je gaat haar nú halen. Ik draaide me om en sloeg de deur met een klap achter me dicht.
Gekleed in een sexy nachthemd, deed Amber open.
Ik duwde haar ruw opzij. ‘Waar is ze?’
Een pluk donker haar was nog net zichtbaar boven het dekbed. Met een wild gebaar rukte ik het dekbed weg. Ik verstijfde en staarde naar een bloot, gespierd mannenlijf. Verbijsterd zakte ik neer op de rand van het bed.
‘Dit is Rick, mijn vriend,’ stelde Amber hem voor. ‘Hij is gisteravond laat aan boord gekomen.’
‘Maar, waar is ze dan?’
‘Wie?’
‘Ik weet niet waar ze is. Ik dacht…’
‘Wat? Over wie heb je het?’ vroeg Amber.
Ik wrong nerveus met mijn handen. Achter mij stond Rick op en verdween in de badkamer.
‘Over Marleen natuurlijk!’ fluisterde ik fel. 'Ik dacht dat jullie iets met elkaar hadden.’
Met open mond staarde Amber me aan. ‘Ze ging vlak na jou weg,’ zei ze.
‘Ze was niet in onze hut en …’ Ik boog mijn hoofd. ‘Mijn eerste gedachte was dat ze bij jou was.’ Ik barstte in tranen uit.
Amber reikte me een papieren zakdoek aan en kwam naast me zitten. ‘Praten jullie wel met elkaar?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Deze vakantie had ons dichter bij elkaar moeten brengen,’ snufte ik.
‘Misschien is zij net zo onzeker van jouw gevoelens als jij van die van haar?’
Ik haalde mijn schouders op en snoot mijn neus. ‘Misschien. Ik moet haar vinden.’
Amber sprong op, schoot een broek en een trui aan en stapte met blote voeten in een paar gympen. ‘Kom, we gaan haar zoeken.’
We vonden haar op het achterdek, op een ligstoel, met een deken opgetrokken tot aan haar kin.
‘Het lijkt me beter dat je alleen naar haar toe gaat. Dat praat een stuk gemakkelijker,’ zei Amber.
‘Bedankt en sorry voor …’
Ze duwde me in de richting van de ligstoel.
‘Dat zit wel goed. Ga nou maar.’
‘Marleen?’ fluisterde ik.
Haar donkere blik verraadde niets van haar gevoelens.
Ik ging op de stoel naast haar zitten en slikte moeizaam. ‘Ik kom zeggen dat ik me schaam voor m’n gedrag de laatste dagen.’ In een poging mijn tranen binnen te houden, beet ik op mijn lip.‘Ik ben ook zo’n ongelooflijk jaloers kreng. Elke keer als jij aardig deed tegen Amber, kon ik je wel wurgen. Wil je me alsjeblieft vergeven? Ik houd van je Marleen.’
Marleen plukte aan de deken. Er gleed een traan over haar wang. ‘Ik dacht dat jij niets meer om me gaf, Chris. Het spijt mij dat ik Amber gebruikt heb om jou jaloers te maken. Dat was gemeen, maar ik wilde gewoon dat je me weer zag staan en …’
Mijn ogen schoten naar haar gezicht waar twee blosjes van schaamte haar wangen rood kleurden.
‘Tut, dat doe ik toch. Ik ben gek op je.’
Met een snik vielen we elkaar in de armen en hielden elkaar stevig vast.
Naar mijn boeken klik hier: https://yvonnekersten.nl/index.php/boeken