Welke boeken lees jij in je vakantie?
Ik heb altijd voorpret bij het bepalen waar de reis dit jaar heen gaat. Informatie verzamelen, kijken wat er te doen is, foto’s van anderen bekijken uit het gebied waar ik heen ga en me erop verheugen dat ik al dat moois straks zelf kan bekijken.
In de tijd dat we naar Zweden gingen, zochten we elk jaar samen met de kinderen uit welke uitstapjes er allemaal mogelijk waren. Iedereen mocht een uitstapje kiezen. Zo hebben we zelf een vlot gebouwd en gevaren over de Klarälven, zijn we met de fietsen een paar dagen onderweg geweest, hebben gekampeerd in het bos bij een meer, meerdaagse kanotochten gemaakt, geskatet langs het fietspad van Munkfors naar Roda en terug en nog veel meer. Natuurlijk zijn we op elandsafari geweest en hebben we een huskyfarm bezocht.
De dagen bij het huisje zelf deden niet onder voor al deze uitstapjes. We gaven ons huis met z’n vieren een verse laag verf, baggerden de beek uit rond om ons veld, bouwden een opslag voor brandhout en repareerden de paardenstal. Allemaal activiteiten die je thuis nooit doet. Puur genieten.
Naast het plannen van uitstapjes zoek ik naar boeken die ik in de vakantie wil lezen. Ik lees graag spannende boeken, maar een roman mag ook. Het allerleukst vind ik een boek dat zich afspeelt in het land waar ik heen ga. Waarin ik de sfeer kan proeven die ik daar om me heen zelf ook ga ervaren. Ik vind het fantastisch als de beschrijving van de omgeving in een boek zo treffend is dat ik hetzelfde gevoel krijg als de hoofdpersoon. Dat ik bijvoorbeeld door de straten van Gamla stan loop en de huizen, de sfeer herken die de auteur beschreven heeft.
Fragment psychologische thriller Verborgen littekens:
Een grijns verspreidt zich over mijn gezicht als ik mijn hotelkamer binnenloop. Heerlijk ruim en een balkon dat uitkijkt over een plein met gekleurde hoge huizen. De gevels doen me denken aan oude grachtenpanden, alleen dan geschilderd in de meest felle kleuren die je kan voorstellen. Als rasechte toerist slenter ik even later door de smalle straatjes van Gamla Stan. Ik bekijk de souvenirwinkeltjes, bewonder het koninklijk paleis en strijk voor een late lunch neer op het kleurrijke plein dat ik vanuit mijn kamer heb zien liggen.
Klik hier voor het boek https://yvonnekersten.nl/index.php/boeken/verborgen-littekens
Ik geniet als ik dezelfde spanning ervaar als de hoofdpersoon als ik een groot meer oversteek tijdens mijn meerdaagse kanotocht in Värmland. Al hoewel…
Fragment Roman Gevoelige snaren:
Haar ademhaling wordt oppervlakkig en ineens slaat de paniek toe. Verstijfd van angst staart ze over de enorme donkere watervlakte. Inktzwart en oneindig diep. Zonder het te beseffen, laat ze haar peddel los en grijpt ze zich vast aan de rand van de kano. Haar knokkels worden spierwit. Haar ademhaling gaat steeds sneller en haar hart dreunt tegen haar ribben. Om haar heen verdwijnt het licht. Donkere wolken pakken zich dreigend boven haar hoofd samen. Het lawaai van het klotsende water zwelt aan tot een oorverdovend gedonder. De boot duikt door woeste golven. Ze hoort iemand keihard gillen. In de verte hoort ze iemand haar naam roepen. Ze spert haar ogen wijd open van schrik en pijn als iets hard haar wang raakt. Vlak voor haar ziet ze het gezicht van Tindra verschijnen vanuit het donker. Een snik welt op in haar keel, ze haalt gierend adem en barst dan in huilen uit. Ze voelt Tindra’s armen om zich heen en klampt zich aan haar vast. Ze hoort haar van alles zeggen en vragen maar ze verstaat er niets van. Langzaam nemen de gierende uithalen af en ebt de spanning weg. Doodmoe leunt ze tegen Tindra aan. Ze heeft geen idee hoe ze hier beland zijn, maar als ze opkijkt ziet ze dat de kano in ondiep water tussen een paar grote keien drijft bij een piepklein eilandje en vastgebonden is aan een boomwortel die in een boog onder water verdwijnt.
Of net zo verwonderd ben over de mooie natuur in het noorden van Zweden als de hoofdpersoon uit het boek dat ik lees.
Klik hier voor het boek: https://yvonnekersten.nl/index.php/boeken/gevoelige-snaren
Fragment psychologisch thriller Verborgen littekens:
Kauwend op een energiereep, neem ik de omgeving in mij op. Het kabbelende water maakt een rustgevend geluid. Groepjes vogels vliegen op uit het dichte struikgewas. Ze strijken neer op een zandstrandje langs de rivier. Ik pak mijn camera en vergeet de tijd. Liggend op mijn buik leg ik de velgekleurde beestjes vast die badderen in ondiepe plasjes. Net als ik wil opstaan, zie ik aan de overkant van het water een eland naderen. Ik houd mijn adem in. Waanzinnig dit. Ik stel mijn camera scherp. De stier buigt voorover en dompelt zijn neus in het water. Ik druk af op het moment dat hij zijn kop optilt. Het water druipt glinsterend van zijn snuit. Na een paar slokken, sjokt hij verder en verdwijnt tussen de struiken. Nog heel even hoor ik geritsel, dan wordt het stil.
Klik hier voor het boek https://yvonnekersten.nl/index.php/boeken/verborgen-littekens
Of hilarische momenten herken die je tijdens een kanotocht kunnen overkomen.
Fragment kinderboek Ontsnapt:
‘Moeten we er echt hiér eruit?’ Tura trekt een vies gezicht. ‘Het stinkt naar rottende planten en dode vissen.’
De kano loopt vast in een dikke bruine brij van modder. Vlakbij is een hoge, steile oever. Stian stapt uit de kano. Hij zakt tot zijn enkels in de blubber. Met een zuigend geluid trekt hij één voet los. Het gat loopt met een borrelend geluid vol met water. Griezelend zet Tura ook een voet in de modder. De stinkende prut sijpelt tussen haar blote tenen. Ze rilt van afschuw. Soppend doen ze een paar stappen. De kano trekken ze met zich mee.
‘We krijgen die kano nooit uit het water,’ moppert Tura. ‘Het is hier veel te hoog en te steil.’
Stian laat de kano los. Met zijn handen steunt hij op de oever. Hij duwt zich op en trekt zijn voeten los uit de modder.
‘Zo hoog is het niet. Het lukt best.’ Stian laat zich weer in de modder zakken en knoopt de bagage los. ‘We leggen de bagage eerst op de oever. Dan trekken we samen de kano omhoog.’
Ze klimmen allebei op de kant. Hun benen zitten tot aan hun knieën onder de bruine drab. Het gras wordt glad door de modder die aan hun voeten kleeft. Stian heeft het touw van de kano in zijn hand. ‘De voorkant omhoogtillen en dan trekken.’
Tura pakt het touw beet. Samen tillen ze de punt van de boot op de oever. Stian buigt voorover. Hij pakt de punt van de kano vast. Tura leunt achterover en trekt uit alle macht. Plotseling glijden haar voeten weg op het glibberige gras. Ze botst tegen haar broer aan. Stian verliest zijn evenwicht. Zijn armen zwaaien in het rond. Met een smak belandt hij in de blubber. De bruine klodders vliegen Tura om de oren. ‘Jak!’ Tura krabbelt overeind en veegt met de mouw van haar T-shirt de blubber van haar gezicht. ‘Stian, is alles goed?’
Pruttelend gaat Stian rechtop staan. De blubber druipt uit zijn haar. Hij veegt de drab van zijn gezicht en spuugt modder uit. ’Gadver!’
Boos kijkt hij zijn zus aan. Hij lijkt wel een groenogig moddermonster. Met een hikkend geluid probeert Tura haar lachen in te houden. Dan schatert ze het uit.
‘Wat zie jij er smerig uit.’
‘Hou op met lachen, help me liever,’ brult Stian.
Tura veegt haar lachtranen weg. Nog nahikkend steekt ze haar hand uit om Stian op de kant te helpen. Stian pakt haar pols en geeft een ruk. Met een gil belandt Tura languit in de modder.
‘Rotzak!’ gilt ze.
Ze gooit een hand vol modder in zijn richting. Stian bukt. De klodder spat tegen de kano uit elkaar. Stian grijnst naar zijn zus en graait een hand modder bij elkaar. Tura krijgt de volle laag in haar nek. Ze gooit terug. Stian bukt te laat. De modder belandt op zijn hoofd. Hijgend bekogelen ze elkaar totdat er geen plekje zonder modder meer over is. Nu zijn ze allebei moddermonsters.
Klik hier voor het kinderboek: https://yvonnekersten.nl/index.php/boeken/ontsnapt
Voor mij dragen die boeken bij aan het vakantiegevoel.
Wat lees jij in de vakantie?
Naar alle boeken klik hier: https://yvonnekersten.nl/index.php/boeken