Als ik het trappetje opklim dat tegen de houten wand van het dampende bad staat, vraag ik me paniekerig af waarom ik me heb laten overhalen. Ik knijp hard in de leuning van de trap om beelden uit het verleden uit te bannen. Mijn knokkels zijn spierwit. Lasse legt zijn hand over die van mij. ‘Rustig ademen,’ zegt hij zacht. ‘Voel eens met je voet hoe lekker warm het water is.’
Mijn longen tintelen door de koude lucht. De warmte van mijn adem, vermengt zich met de stoomwolken boven het bad. Langzaam steek ik een voet in het water. Het is weldadig warm. Als ik naar boven kijk, zie ik een schitterende sterrenhemel. Ik laat het trappetje los, knoop mijn badjas open en laat hem van mijn schouders glijden. Achter mij hoor ik Lasses adem sissend ontsnappen als hij de lange striemen op mijn rug ziet. Ik concentreer me op rustig in en uit ademen. Voorzichtig laat ik me in het hete water zakken. Het komt niet verder dan tot mijn middel. Ik waad naar de andere kant van de hottube en laat me langzaam op het bankje zakken. De warmte omgeeft me als een zachte wollen deken. Ik sluit mijn ogen en zucht van genot als het water tot aan mijn hals staat.
‘Mag ik erbij komen?’ vraagt Lasse.
Ik doe mijn ogen open en knik. Met rustige bewegingen stapt Lasse het water in. Hij gaat tegenover mij zitten, en geeft mij op die manier de ruimte die ik nodig heb. Hij sluit zijn ogen en leunt met zijn hoofd achterover op de rand. ‘Zalig,’ mompelt hij.
Mijn ogen dwalen over zijn natte haar, de druppels water die langs zijn wang en kin naar beneden glijden, naar zijn mond met de volle lippen. Opeens rollen tranen over mijn wangen. Geluidloos huil ik zonder precies te weten waarom. Is het om het verhaal van Freya? Om dit lieve gebaar van Lasse, die vandaag op precies de juiste manier reageert op hoe ik me voel? Misschien wel om het feit dat ik nu gewoon in een hottube zit, ondanks wat Bruno me heeft aangedaan?
Zonder dichterbij te komen strekt Lasse zijn hand naar mij uit. ‘Waarom huil je?’
Ik doe hetzelfde en leg mijn hand in die van hem. ‘Omdat…’ Ik schud mijn hoofd. ‘Ik weet het niet precies.’ Ik knijp in zijn hand. ‘Dank je wel voor …’
Zijn duim streelt mijn pols, wat een verlammend effect blijkt te hebben op mijn hersens.
‘Mag ik dichterbij komen?’ fluistert hij.