Hoeveel van mij zit er in mijn verhalen?
Hits: 228
Hoeveel van mij zit er in mijn verhalen?
Heeft je eigen achtergrond invloed op de verhalen die je schrijft?
Hoeveel van jezelf stop je in de personages in je boek?
Wat hebben de thema’s die in jouw boeken voorkomen met jou te maken?
Interessante vragen! Eenmaal gesteld lieten ze me niet meer los. Hoe zit dit eigenlijk?
Ik heb nagedacht over wat mijn hoofdpersonen overkomt en hoe ze ermee omgaan. Waar liggen de raakvlakken met mijn eigen ervaringen? De drie vragen zijn niet geheel los van elkaar te zien, maar ik ga hier een poging wagen de eerste vraag te beantwoorden.
Heeft mijn achtergrond invloed op de verhalen die ik schrijf?
Absoluut. Dit is al direct duidelijk door het feit dat mijn boeken zich in Zweden afspelen. De tijd dat ik daar minstens zes keer per jaar was, heeft zoveel indrukken achtergelaten, dat ik er niet omheen kan. De omgeving en de avonturen die ik daar met mijn gezin heb beleefd, gebruik ik als decor voor mijn verhalen.
Toevallig viel de interesse voor Zweden samen met het ontdekken van het schrijven. Ik had een magere opzet van het verhaal dat Verborgen littekens is geworden al geschreven, voordat ik ook maar één voet op Zweedse bodem had gezet. Het huisje van Emma dat ik daarin beschrijf, had ik gezien op een verkoopsite en is later ons Zweedse paradijsje geworden.
Zoektocht naar erkenning en waardering
Om maar direct bij het verhaal van Emma in Verborgen littekens te blijven. Er zit hier wel een belangrijk thema in dat raakvlakken heeft met mijn verleden, namelijk de zoektocht naar haar moeder en het achterhalen van de reden waarom die haar nooit heeft gezocht.
Dit stuk van het verhaal hield mij als puber bezig. Het was het verlangen naar een lieve zorgzame moeder die er altijd voor mij zou zijn, dat ervoor zorgde dat ik hierover fantaseerde.
Stel nou, dat mijn moeder, die ons gezin al verlaten heeft toen ik acht was, niet mijn echte moeder was, maar dat die lieve zorgzame moeder wel bestond en ik die alleen maar hoefde te zoeken? Het gaf mij een fijn gevoel om hierover te dagdromen en het verhaal rond die zoektocht steeds uitgebreider en spannender te maken. Ik was woedend op mijn moeder die ons gezin had verlaten. Ik heb haar nooit meer gezien en heb nooit begrepen hoe ze haar kinderen achter heeft kunnen laten. Waren mijn broertje en ik niet genoeg waard?
Geen makkelijk leven
Dat Freya, de moeder van Emma in Verborgen littekens grote problemen heeft gehad als jonge vrouw, weet Emma niet.
Dat mijn moeder een hele lastige start in het leven heeft gehad, daar was ik me als kind niet van bewust. Te vondeling gelegd aan het eind van de tweede wereldoorlog, geadopteerd, weggelopen van huis, een plekje gevonden bij mijn vader, wiens ouders haar in het gezin opnamen. Misschien wist ze toen al dat ze meer van vrouwen hield, maar was dat in die tijd iets onmogelijks en heeft ze gekozen voor een huwelijk met mijn vader.
En zo belanden we bij een volgend onderwerp waar ik een verhaal over heb geschreven. Een verhaal over twee vrouwen die een relatie met elkaar beginnen. Gevoelige snaren. Het heeft totaal niets met het leven van mijn moeder te maken, en ook niet met dat van mijn oudste, die jaren na het schrijven van dit verhaal uit de kast kwam. Waarschijnlijk wel met een stukje verwerking en een milder gevoel ontwikkelen tegenover mijn moeder, aan wie ik helaas niets meer kan vragen. Ze is zonder dat ik het wist twee dagen na de geboorte van mijn oudste overleden.
Mijn vaders familie ken ik. Lange blonde mensen, van Friese oorsprong. Mijn moeder was klein, donker, waarschijnlijk half Portugees.
Ik had heel graag meer geweten over haar en haar achtergrond.
Even iets luchtigs
In mijn kinderboek Ontsnapt heb ik alle ongein verwerkt, die we hebben meegemaakt tijdens kanotochten.
Ondanks mijn watervrees heb ik met mijn man, en later ook met de kinderen een meerdaagse kanotocht gemaakt over de Zweedse meren. Ik heb peentjes gezweet toen we midden in een meer vastliepen op rotsen die net onder het wateroppervlak lagen. Sopschoenen gehad, toen ik wilde uitstappen op iets wat op een eilandje leek, maar drijvende graspollen bleken te zijn.
Ik heb van tot teen onder de modder gezeten toen ik uitgleed bij het te water laten van de kano en heb in groten getale kennis gemaakt met de knotjes (hele kleine muggen) die je helemaal lek prikken, waardoor je ontzettende jeuk krijgt.
Aan dit alles heb ik een spannende maar ook grappige draai gegeven in de avonturen die Arn, Erin, Stian en Tura beleven in Ontsnapt.
Maar hoe zit dat dan met de personages? Op welke manier zijn die met mij verbonden? Hoeveel van mij zit in die mensen, die uit mijn brein zijn ontsproten? Hoe komen ze tot stand? En hoe zit dat met de maatschappelijke thema’s in mijn verhalen. Waarom heb ik juist die gekozen? Daar ga ik mijn volgende blogs aan wijden.
