Fragment Gevoelige snaren
Deel van Hoofdstuk 1
Linn
Aan de keukentafel zit een blonde vrouw met een baby op haar arm. Naast haar zit een eveneens blonde jongen van een jaar of negen. Achter het fornuis staat een donkerharige vrouw het eten voor te bereiden. Ze kijken allemaal op als Lars, gevolgd door Linn, binnenkomt. Lars zet zijn zoontje neer en loopt naar de vrouw achter het fornuis en geeft haar een kus waarna hij iedereen voorstelt. ‘Linn, dit is mijn vrouw Enya. Aan tafel zit mijn zusje Tindra met mijn dochtertje Lisa en mijn zoon Aaron.’
Linn knikt vriendelijk naar iedereen. ‘Hallo.’
Aaron kijkt haar ronduit nieuwsgierig aan. Tindra glimlacht vriendelijk.
‘Jullie kunnen Linn beter geen hand geven,’ vervolgt Lars, ‘haar handen zitten namelijk vol blaren en splinters van het houthakken. Dat herinnert mij eraan dat daar nog naar gekeken moet worden.’
Enigszins verlegen met de situatie zegt Linn: ‘Ja, dat doe ik vanavond thuis wel.’ Lars schudt zijn hoofd. ‘Volgens mij kunnen we dat beter direct regelen.’
‘Ik kijk er wel even naar,’ zegt Tindra zacht. ‘Als jij de baby even wilt overnemen…’
Lars loopt naar zijn zus toe en pakt de baby van haar aan.
Aaron glijdt van zijn stoel. ‘Mag ik de splinters zien?’ vraagt hij aan Linn.
Linn laat hem haar handen zien. ‘Zo hé, dat is een grote!’ wijst hij. ‘Dat doet straks vast hartstikke zeer als Tindra hem eruit haalt.’
‘Echt waar?’ vraagt Linn. ‘Dan denk ik dat ik ’m maar laat zitten.’ Ze stopt haar handen achter haar rug. Met grote ogen kijkt Aaron haar aan. ‘Dat kan niet, hoor,’ zegt hij met een serieus gezicht, ‘dan gaat het ontsteken en dat doet nog veel meer pijn. Tindra kan het echt heel goed, hoor.’
Linn bijt op haar onderlip. ‘Echt?’
Aaron knikt bevestigend. ‘Ja, Tindra heeft bij een dokter gewerkt.’
‘Oké, dan moet het maar,’ geeft Linn met een glimlach naar Tindra toe.
Bestel het boek hier: https://yvonnekersten.nl/index.php/boeken/gevoelige-snaren
Deel van Hoofdstuk 2
Tindra
Zodra Linn de kamer binnenkomt vergeet Tindra even adem te halen. Wat een opvallend knappe verschijning. Met moeite houdt ze een vriendelijke glimlach op haar gezicht in plaats van haar met open mond aan te staren. Ze neemt Linn van top tot teen op: schitterend roodblond haar, grote donkergrijze ogen, lange slanke hals en een tengere gestalte. Ze laat langzaam haar adem ontsnappen om te voorkomen dat ze een diepe zucht slaakt. Wat een mooie vrouw. Dan fronst ze haar wenkbrauwen en knijpt haar ogen wat samen als ze Linns gezicht nog een keer nauwkeurig bekijkt. Ze heeft iets bekends, maar ze kan niet zo snel bedenken waarom. Dan haalt ze in gedachten haar schouders op, ze overhandigt voorzichtig haar nichtje aan Lars en zegt: ‘Kom maar even mee naar boven, de verbanddoos staat in de badkamer.’
Tindra loopt voor Linn uit de badkamer in en haalt de verbanddoos uit een kastje.
‘Ga daar maar zitten.’ Ze knikt met haar hoofd naar een krukje. Zelf gaat ze op het randje van het bad zitten en rommelt in de verbanddoos op zoek naar een pincet en ontsmettingsmiddel. Als ze alles gevonden heeft zet ze de verbanddoos op de grond. Snel werpt ze een blik op Linn. Die leunt achterover met haar hoofd tegen de koele badkamertegels, haar ogen halfgesloten. Ze ziet bleek. Zou ze zich niet goed voelen? Ze legt haar handen zachtjes om Linns polsen en draait de handpalmen omhoog.
‘Nou, laat je handen maar eens zien.’
Linn opent haar ogen, gaat wat rechter op zitten en strekt haar vingers. Voorzichtig houdt Tindra haar handen vast. Ze bekijkt de blaren en de al rood geworden plekken rondom de splinters. ‘Je handen zijn zwaar werk duidelijk niet gewend.’
‘Klopt,’ lacht Linn.
Zachtjes strijkt Tindra met haar vingers over Linns handpalmen. Haar handen zijn smal met lange slanke vingers, sterk en soepel. Tindra wrijft met haar duimen over Linns vingertoppen. De huid is stevig maar er is geen spoortje eelt te zien. Tindra schraapt haar keel. ‘Ik zal beginnen met de kleine splinters, die zijn er zo uit. Deze drie zitten diep, dus dat zal wat vervelender zijn,’ wijst ze.
‘Ga je gang,’ zegt Linn terwijl ze haar ogen sluit. Tindra legt Linns linkerhand op haar knie en trekt een voor een de splinters eruit. Al snel is de laatste splinter van die hand aan de beurt. Tindra kijkt even op van haar werk als Linn een bibberige zucht slaakt. Linn ziet zo wit als een doek, de zweetdruppels staan op haar voorhoofd.
‘Nog even,’ zegt ze. ‘Probeer je zo goed mogelijk te ontspannen.’
Linn knikt licht met haar hoofd. Tindra peutert de diep zittende splinter eruit.
‘Zo, deze hand is klaar,’ zegt Tindra.
Linn knippert met haar ogen. Een traan rolt over haar wang.
‘Gaat het?’ vraagt Tindra bezorgd.
Linn knikt en produceert een zwak glimlachje. ‘Ik voel me nog niet zo fit na de griep,’ mompelt ze.
Tindra laat haar hand los en pakt een washandje van een stapel uit het badkamermeubel. Ze maakt het nat met ijskoud water. ‘Dit helpt misschien,’ zegt ze en strijkt met het koude washandje over Linns voorhoofd, langs haar slapen en langs haar polsen. Haar blik dwaalt over het breekbaar uitziende meisje. Linn heeft haar ogen weer gesloten. De roodbruine wimpers steken donker af tegen haar bleke huid. Tindra’s blik dwaalt af naar haar lippen als Linn daar met haar tong langs glijdt. Volle zachte lippen. Tindra slikt. Dan staart ze ineens in twee rookgrijze ogen en slaat die van haar snel neer.
‘Dank je, dat voelde heerlijk,’ zegt Linn.
Tindra legt het washandje weg en pakt de pincet weer op. Haar hand trilt licht. Zonder Linn nog een keer aan te kijken vraagt ze: ‘Zullen we de rest van de splinters eruit halen?’
Linn steekt haar andere hand uit en Tindra’s blonde hoofd buigt zich er weer overheen. Na nog wat pijnlijk gepeuter is het klaar. Linn zucht van opluchting als Tindra haar handen ontsmet en pleisters plakt op de plekken waar de splinters hebben gezeten.
‘De blaren kunnen beter vanzelf opdrogen.’ Tindra kijkt Linn vluchtig aan. ‘Als je ze doorprikt is er meer kans op infectie.’
‘Bedankt,’ zegt Linn en staat langzaam op. Tindra ruimt de verbanddoos op en gaat haar voor naar beneden.
Wil je weten wat anderen van deze roman vinden?
Klik hier: https://yvonnekersten.nl/index.php/blogs/20-recensies-gevoelige-snaren